کد مطلب:33517 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123

گاهی «دنیا» از آن حیث كه مذموم است در نظر آورده می شود. كسی كه بنده ی این دنیا و سوداگر غرور آن باشد، البته مستوجب ملامت است. تمام آنچه در روایات آمده و ما را از حب دنیا پرهیز داده و حب دنیا را «راس كل خطیئه» شمرده است، به آن دنیای مذموم راجع می شود. یعنی به آن دنیایی راجع است كه همچون جامه ی ناراستی بر تن حیات راستین آدمی است، دنیایی كه نباید در آن زیست، ولی كثیری از مردم در آن زیست می كنند، دنیایی كه در عین مزرعه بودن، مزرعه بودنش فراموش شده و در عین مسافرخانه بودن موقت بودنش مغفول افتاده است.